چه وار یا چٖوار پیشینه ای این اسم به وجود چهار سر چشمه یا به روایت دیگر بر چهار راه اصلی شهر استراتژیک چوار دلالت دارد. در این شهرستان آثاری از هزاره قبل میلاد مسیح و دژهای ساسانی دبده می‌شود که نشان می‌دهد که ۳هزار پیش این محدوده جغرافیایی دارای سکنه بوده است.
چوار در اصل نام طایفه ای از ایل قدیمی و بزرگ ارکوازی است. اهالی اصلی این طایفه در زمان شورش‌های ایلات پشتکوه در ۳ سدهٔ اخیر علیه والیان منطقه به نورآباد لرستان کوچ دائم کرده و محدوده جغرافیایی ملک‌های آنان به دو طایفهٔ ملشونی و قرشونی (ایل ارکوازی) واگذار شده است؛ و بعدها در سال ۱۳۰۸ هجری شمسی، چوار به عنوان دومین نقطه پشتکوه بعد از ایلام به شهر تبدیل می‌شود.
در کتاب جغرافیای ایران سال ۱۳۴۴ چنین نوشته شده است: یکی از بخش‌های ده‌گانه شهرستان ایلام حدود آن بشرح زیر است: از طرف شمال به ارتفاعات کوه شرازول و بخش ایوان از طرف خاور به ارتفاعات کوه بانگول و دهستان خزل بخش شیروان چرادول از جنوب به بخش صالح آباد و سیاه کوه از باختر به مرز عراق. منطقه ای است کوهستانی. هوای قریه‌هایی که در دامنه ارتفاعات قرار دارند، سردسیر و قریه‌های دشت و تپه ماهور گرمسیر است. کوه شرازول و کوه بانگول و کوه سیاه در شمال و خاور بخش واقع شده است. رودخانه‌های این بخش عبارتند از: رودخانه گلال که از کوه شرازول سرچشمه گرفته پس از آبیاری کردن قریه‌های پلکانه، چشمه سرخ، پلک در قریه بوالحسن با رودخانه مورت یکی شده از مرز ایران خارج می‌شود. ۲- رودخانه قیران که از دامنه‌های کوه مانشت سرچشمه گرفته از هزارگزی جنوب خاور مرکز بخش عبور نموده داخل رودخانه مورت می‌شود. این بخش از ۴۳ آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده. جمعیت آن در حدود ۴۷۰۰ تن است. محصولات عمده اش گندم، جو، حبوبات، برنج و لبنیات است. مردمش بزراعت و گله داری اشتغال دارند. در آنجا صنایع دستی زنان از قبیل قالیچه، گلیم، چادرسیاه بافی رواج دارد. راه شوسه شاه آباد به ایلام از خاور بخش می‌گذرد. بقیه راه‌های بخش مالرو است. ساکنین بخش از ایل ارکوازی هستند
پیام رسان بله